Przygotuj się do egzaminów wstępnych na aplikację adwokacką i radcowską!

Autorem artykułu jest Marta Kubuj

Gubisz się w terminach? Nie wiesz jakie dokumenty będą Ci potrzebne? I w sumie to do końca nie wiesz z jakich aktów prawnych musisz się uczyć? Termin egzaminów wstępnych zbliża się nieuchronnie - przygotuj się do nich i nie daj się zaskoczyć!

Test na aplikację adwokacką i radcowską  w 2011 roku obejmuje zakresem 51 aktów prawnych wskazanych w ministerialnym wykazie aktów prawnych wymaganych na egzaminie na aplikację.
W  terminie do dnia 30 czerwca każdego roku Minister Sprawiedliwości zamieszcza w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim i Biuletynie Informacji Publicznej ogłoszenie o egzaminie wstępnym, w którym podaje w szczególności:
1) termin złożenia zgłoszenia o przystąpieniu do egzaminu wstępnego na aplikację,
2) właściwość miejscową każdej z komisji kwalifikacyjnych i adres jej siedziby;
3) termin przeprowadzenia egzaminu wstępnego,
4) wysokość opłaty za egzamin wstępny. 

Egzamin na aplikację radcowską  trwa 150 minut, składa się ze 150 pytań testowych. Wybór odpowiedzi polega na zakreśleniu na karcie odpowiedzi jednej z trzech propozycji odpowiedzi (A albo B, albo C). Zmiana zakreślonej odpowiedzi jest niedozwolona. Dla uzyskania pozytywnego wyniku konieczne jest uzyskanie co najmniej 100 punktów.

 Uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu uprawnia do złożenia wniosku o wpis na listę aplikantów (adwokackich, radcowskich, notarialnych) w ciągu dwóch lat od dnia ogłoszenia jego wyników. Wpis następuje na podstawie uchwały okręgowej rady (adwokackiej, radcowskiej, notarialnej), na terenie której kandydat zdawał egzamin.

Opłata za egzamin na aplikację radcowską i adwokacką w 2011 roku wynosi 50% minimalnego wynagrodzenia za prace, czyli 693 zł.  
 _ _ _
Opanowanie całego materiału wymaganego na aplikację adwokacką i radcowską na raz jest niemożliwie. Rozwiązaniem jest nauka partiami. ArsLege daje Ci taką możliwość, ponieważ istnieje opcja wyboru testu ze wskazanej ustawy czy rozporządzenia. Ponadto po wyborze odpowiedzi na pytanie wyświetlana jest podstawa prawna wraz z przytoczeniem jej pełnej treści, co jeszcze bardziej ułatwia naukę!

Artykuł pochodzi z serwisu 
www.Artelis.pl

Przebieg aplikacji radcowskiej

Aplikacja radcowska ma na celu zaznajomienie osoby z tytułem magistra prawa z całokształtem pracy radcy prawnego i przygotowanie jej do należytego i samodzielnego wykonywania tego zawodu. Aplikacja ta jest jedną z dróg dostępu do zawodu radcy prawnego.

Aplikacja radcowska rozpoczyna się 1 stycznia każdego roku i trwa trzy lata. Aplikację radcowską odbywa się w kancelarii radcy prawnego, w spółce radców prawnych lub radców prawnych i adwokatów lub w jednostkach organizacyjnych.

Aplikacja jest odpłatna. Opłata roczna za aplikację radcowską jest równa czterokrotności trzyipółkrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Zajęcia składają się z dwóch części: praktycznej i teoretycznej. Rozłożone są zwykle na dwa dni w tygodniu, tak, że jednego dnia odbywają się zajęcia praktyczne, drugiego dnia natomiast zajęcia teoretyczne. Podczas zajęć wykładowcy omawiają przewidziane regulaminem zagadnienia prawne z perspektywy problemów prawnych, jakie napotykają w codziennej praktyce

Po upływie sześciu miesięcy od rozpoczęcia aplikacji radcowskiej aplikant radcowski może zastępować radcę prawnego przed sądami rejonowymi, organami ścigania i organami administracji publicznej. Po upływie roku i sześciu miesięcy od rozpoczęcia aplikacji radcowskiej aplikant radcowski może zastępować radcę prawnego także przed innymi sądami, z wyjątkiem Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego i Trybunału Konstytucyjnego. Aplikant radcowski może sporządzać i podpisywać pisma procesowe związane z występowaniem radcy prawnego przed sądami, organami ścigania i organami administracji publicznej - z wyraźnego upoważnienia radcy prawnego, z wyłączeniem apelacji, skargi kasacyjnej i skargi konstytucyjnej. Każdy aplikant musi mieć patrona, który sprawuje bezpośrednią opiekę nad jego rozwojem zawodowym.

Wymogu odbycia aplikacji radcowskiej i złożenia egzaminu radcowskiego nie stosuje się do:
profesorów i doktorów habilitowanych nauk prawnych, osób, które zdały egzamin sędziowski, prokuratorski, adwokacki lub notarialny, osób, które co najmniej przez trzy lata zajmowały stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa.

Osoby, które wykonują zawód sędziego, prokuratora, notariusza, adwokata, komornika, asesora sądowego, prokuratorskiego i notarialnego bądź odbywają aplikacje sądową, prokuratorską lub notarialną, nie mogą jednocześnie zostać wpisane na listę radców prawnych ani wykonywać zawodu radcy prawnego..

Nowelizacja ustawy z dnia 10 marca 2009 r. regulująca profesje prawnicze (Dz.U. nr 37, poz. 286) znosi obowiązek odbywania praktyk przez aplikantów.

Aplikacja kończy się egzaminem zawodowym, przeprowadzonym przez Okręgowe Izby Radców Prawnych. Opłata za egzamin wynosi 75% minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Więcej informacji zawartych jest w ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U., Nr 10, poz. 65)

Zasady aplikacji adwokackiej

Podstawową różnicą między radcami prawnymi a adwokatami jest fakt iż radcowie mogą pozostawać w stosunku pracy, natomiast nie mogą być obrońcami w sprawach karnych do czego mają prawo adwokaci.

Ze względu na niewielkie różnice w kompetencjach radcy prawnego i adwokata, gdyż rozszerzono uprawnienia radców prawnych do prowadzenia spraw rodzinnych i obrony w sprawach o wykroczenia – coraz częściej pojawiają się głosy o unifikacji tych dwóch zawodów i powstania jednej dużej korporacji pod nazwą adwokatura.

Aplikacja adwokacka rozpoczyna się dnia 1 stycznia każdego roku i trwa trzy lata. Aplikacja adwokacka jest odpłatna. Opłata roczna jest równa czterokrotności trzykrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Aplikanci odbywają w trakcie pierwszego roku aplikacji szkolenie z zakresu działania sądownictwa powszechnego i prokuratury. Prezes Naczelnej Rady Adwokackiej zawiera co roku z Dyrektorem Krajowego Centrum Szkolenia Kadr Sądów Powszechnych i Prokuratury, porozumienie w sprawie odbywania przez aplikantów szkolenia z zakresu działania sądownictwa powszechnego i prokuratury, w którym ustala się plan szkolenia mając na uwadze zarówno praktyczne, jak i teoretyczne zapoznanie aplikantów ze sposobem funkcjonowania sądownictwa powszechnego i prokuratury.

Aplikant adwokacki odbywa aplikację adwokacką pod kierunkiem patrona wyznaczonego przez dziekana okręgowej rady adwokackiej. Patron może zatrudniać aplikanta na podstawie stosunku pracy.

Nowością jest rezygnacja z odbycia obowiązkowych praktyk (odbywanych z reguły w jednostkach sądów powszechnych), co było przedmiotem gorącej debaty na łamach środowiska.

Po sześciu miesiącach aplikacji adwokackiej aplikant adwokacki może zastępować adwokata tylko przed sądem rejonowym, organami ścigania, organami państwowymi, samorządowymi i innymi instytucjami. Po roku i sześciu miesiącach aplikacji adwokackiej aplikant adwokacki może także zastępować adwokata przed innymi sądami, z wyjątkiem Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Stanu.

Aplikacja kończy się egzaminem adwokackim zdawanym przed komisję powoływaną spośród przedstawicieli Ministra Sprawiedliwości i samorządu zawodowego.

Wykaz tytułów aktów prawnych na aplikację radcowską i notarialną

W tym roku egzaminy wstępne na aplikacje radcowską i adwokacką odbędą się 24 września (sobota) 2011 r. o godz. 11.00. Aby ułatwić studentom życie Ministerstwo Sprawiedliwości opublikowało jak co roku listę artykułów prawnych jakie obowiązują na egzamin wstępny.

     Tytuły aktów prawnych obowiązujących na egzamin wstępny na aplikację adwokacką i
     radcowską w 2011 r.

1. ustawa z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców,
2. ustawa z dnia 28 kwietnia 1936 r. – Prawo wekslowe,
3. Traktat z dnia 25 marca 1957 r. o funkcjonowaniu Unii Europejskiej – tekst uwzględniający zmiany wprowadzone Traktatem z Lizbony,
4. ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego,
5. ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy,
6. ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny,
7. ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego,
8. ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń,
9. ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy,
10. ustawa z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze,
11. ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece,
12. ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych,
13. ustawa z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze,
14. ustawa z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze,
15. ustawa z dnia 15 lipca 1987 r. o Rzeczniku Praw Obywatelskich,
16. ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym,
17. Traktat z dnia 7 lutego 1992 r. o Unii Europejskiej – tekst uwzględniający zmiany wprowadzone Traktatem z Lizbony,
18. ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji,
19. ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali,
20. ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane,
21. ustawa z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych,
22. ustawa z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów,
23. ustawa z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej,
24. ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny,
25. ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego,
26. ustawa z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym,
27. ustawa z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym,
28. ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym,
29. ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa,
30. ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych,
31. ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa,
32. ustawa z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy,
33. ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych,
34. ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych,
35. ustawa z dnia z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego,
36. ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych,
37. ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia,
38. ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych,
39. ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi,
40. ustawa 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,
41. ustawa z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym,
42. ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze,
43. ustawa z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
44. ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,
45. ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej,
46. ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych,
47. ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych,
48. ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej,
49. ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych,
50. ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów,
51. ustawa z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie.

Aplikacja ogólna

Autorem artykułu jest Marta Kubuj

Pierwszy nabór na aplikację ogólną odbył się w 2009 roku. Dla wielu osób jest jeszcze tajemnicą. Poniżej znajdują się istotne informacje dotyczące egzaminu na aplikację ogólną i tego jak się do niego przygotować.

Testy na aplikacje ogólną w 2011 roku? Na samą myśl masz ciarki? Poniżej znajdziesz informacje, które rozjaśnią Ci trochę drogę do zostania aplikantem aplikacji ogólnej!

Zgłoszenie o przystąpieniu do konkursu powinno zawierać: odręczny bądź sporządzony w wersji elektronicznej z własnoręcznym podpisem wniosek o dopuszczenie do konkursu skierowany do Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury; ankietę personalną ; życiorys; oryginał albo urzędowo poświadczony odpis dyplomu ukończenia wyższych studiów prawniczych w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskania tytułu zawodowego magistra lub zagranicznych studiów prawniczych uznanych w Rzeczypospolitej Polskiej albo zaświadczenie o zdanym egzaminie magisterskim;oryginał dowodu uiszczenia opłaty za udział w konkursie; informację o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego opatrzoną datą nie wcześniejszą niż dwa miesiące przed dniem jej złożenia; oświadczenie składającego zgłoszenie, że nie jest prowadzone przeciwko niemu postępowanie o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe; kopię dowodu osobistego; 3 zdjęcia zgodne z wymaganiami obowiązującymi przy wydawaniu dowodów osobistych.

Zgłoszenie może również złożyć kandydat, który złożył zaświadczenie, z którego wynika, że zdał wszystkie egzaminy i odbył praktyki przewidziane w planie wyższych studiów prawniczych oraz ma wyznaczony termin egzaminu magisterskiego. Warunkiem dopuszczenia do naboru takiego kandydata jest złożenie przez niego, nie później niż 14 dni przed terminem przeprowadzenia konkursu, odpisu dyplomu lub zaświadczenia o zdaniu egzaminu magisterskiego.

Test na aplikację składa się z 150 pytań zawierających cztery możliwe propozycje odpowiedzi, spośród których tylko jedna jest prawidłowa. Za każde prawidłowe rozwiązanie kandydat uzyskuje jeden punkt. Test konkursowy trwa 180 minut. Podczas testu konkursowego nie można korzystać z tekstów aktów prawnych, komentarzy, orzecznictwa ani innych opracowań mogących służyć pomocą przy rozwiązywaniu zadań.

Warunkiem dopuszczenia do drugiego etapu konkursu, jest uzyskanie z testu minimum punktów określonego przez Ministra Sprawiedliwości. W 2010 roku było to 110 punktów.

Drugi etap to praca pisemna sprawdzająca umiejętność stosowania argumentacji prawniczej, zasad wykładni oraz kwalifikowania stanów faktycznych w postaci zestawu trzech kazusów, po jednym z :

1. prawa prywatnego obejmującego: prawo cywilne materialne wraz z prawem rodzinnym i opiekuńczym,postępowanie cywilne, prawo pracy prawo spółek handlowych; 

2. prawa publicznego obejmującego: prawo konstytucyjne, prawo administracyjne materialne, postępowanie administracyjne, postępowanie sądowo-administracyjne, prawo międzynarodowe publiczne (prawo traktatów, międzynarodową ochronę praw człowieka i prawo wspólnotowe: ustrój Wspólnot Europejskich i Unii Europejskiej)

3. prawa karnego obejmującego: prawo karne materialne, materialne prawo wykroczeń, postępowanie karne;

Praca pisemna trwa 180 minut. W trakcie pracy pisemnej kandydaci mogą korzystać z aktów prawnych udostępnianych przez komisję konkursową. Za każde zadanie (kazus) można dostać od 0 do 25 punktów.

Opłata za udział w konkursie na aplikację ogólną w 2011 roku wynosi 50% minimalnego wynagrodzenia za prace, czyli będzie to kwota 693 zł i należy ją wnieść na rachunek bankowy Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury.
_ _ _

Testy na aplikacje prawnicze pojawiają się na ogół  w wersji testów z poprzednich lat. Ale jaka jest szansa na to, że na Twoim egzaminie pojawi się choć jedno to samo pytanie co rok, czy dwa lata wcześniej?  Nabór na aplikację ogólną w 2011 roku jest dopiero trzecim naborem na tą aplikację, więc szansa na to, że jakieś pytanie się powtórzy jest minimalna! Ucz się więc unikalnych pytań, które znajdziesz na ArsLege.

Artykuł pochodzi z serwisu
www.Artelis.pl

Aplikacja notarialna

Autorem artykułu jest Marta Kubuj

Notariusz jest upoważniony upoważniony do sporządzania aktów notarialnych i dokonywania innych czynności notarialnych. Notariusz to dawniej rejent - od słowa regent czyli uprawniona osoba, sprawująca władzę w imieniu monarchy, gdy ten nie może wykonywać swoich obowiązków.

Zgłoszenie o przystąpieniu do egzaminu na aplikację notarialną powinno zawierać: wniosek o dopuszczenie do egzaminu wstępnego, kwestionariusz osobowy, życiorys, oryginał albo urzędowy odpis dyplomu albo poświadczoną notarialnie kopię oryginału lub urzędowego odpisu dyplomu ukończenia wyższych studiów prawniczych w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskania tytułu magistra lub zagranicznych studiów prawniczych uznanych w Rzeczypospolitej Polskiej, albo zaświadczenie o zdaniu egzaminu magisterskiego, można złożyć zaświadczenie, z którego wynika, iż kandydat zdał wszystkie egzaminy i odbył praktyki przewidziane w planie wyższych studiów prawniczych oraz ma wyznaczony termin egzaminu magisterskiego. Warunkiem dopuszczenia do egzaminu wstępnego takiego kandydata jest złożenie przez niego w siedzibie komisji kwalifikacyjnej nie później niż 7 dni przed terminem egzaminu wstępnego oryginału albo urzędowego odpisu dyplomu albo poświadczonej notarialnie kopii oryginału lub urzędowego odpisu dyplomu lub zaświadczenia o zdaniu egzaminu magisterskiego, informację o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego opatrzoną datą nie wcześniejszą niż miesiąc przed złożeniem zgłoszenia, oryginał dowodu uiszczenia opłaty za egzamin wstępny,( Opłata za egzamin wstępny wynosi 50% minimalnego wynagrodzenia za prace obowiązującego w roku przeprowadzenia egzaminu., czyli w 2011 roku będzie to kwota 693 zł), 3 zdjęcia zgodnie z wymaganiami obowiązującymi przy wydawaniu dowodów osobistych.

Egzamin wstępny trwa 150 minut, liczonych od wskazanego przez przewodniczącego komisji kwalifikacyjnej lub jego zastępcę momentu przystąpienia do rozwiązywania zestawu pytań testowych. Test na aplikację notarialną składa się ze 150 pytań.

Wybór odpowiedzi polega na zakreśleniu na karcie odpowiedzi jednej z trzech propozycji odpowiedzi (A albo B, albo C).Niedozwolona jest zmiana zakreślonej odpowiedzi.

Uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu uprawnia do złożenia wniosku o wpis na listę aplikantów notarialnych w ciągu dwóch lat od dnia ogłoszenia jego wyników. Wpis następuje na podstawie uchwały okręgowej rady notarialnej, na terenie której kandydat zdawał egzamin.

Egzamin na aplikację notarialną w 2011 roku odbędzie się 24 września.
 _ _ _

 ArsLege to gwarancja aktualnego stanu prawnego i rzetelne przygotowanie do egzaminu na aplikację. Pytania testowe są codziennie aktualizowane. To daje Ci pewność, że uczysz się zgodnie z aktualnym stanem prawnym.

Artykuł pochodzi z serweru
www.Artelis.pl

Wykaz tytułów aktów prawnych na aplikację notarialną

Wykaz aktów prawnych obowiązujących w 2011 r. na egzaminie wstępnym na aplikację notarialną.

1. ustawa z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców,
2. ustawa z dnia 28 kwietnia 1936 r. – Prawo wekslowe,
3. ustawa z dnia 28 kwietnia 1936 r. – Prawo czekowe,
4. Traktat z dnia 25 marca 1957 r. o funkcjonowaniu Unii Europejskiej – tekst skonsolidowany uwzględniający zmiany wprowadzone Traktatem z Lizbony,
5. ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego,
6. Konwencja znosząca wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych sporządzona w Hadze dnia 5 października 1961 r.,
7. ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy,
8. ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny,
9. ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego,
10. ustawa z dnia 12 listopada 1965 r. – Prawo prywatne międzynarodowe,
11. ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy,
12. ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece,
13. ustawa z dnia 16 września 1982 r. – Prawo spółdzielcze,
14. ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn,
15. ustawa z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym,
16. ustawa z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze,
17. ustawa z dnia 15 lipca 1987 r. o Rzeczniku Praw Obywatelskich,
18. ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. – Prawo o stowarzyszeniach,
19. ustawa z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne,
20. ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym,
21. ustawa z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniach społecznych rolników,
22. ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych,
23. ustawa z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie,
24. ustawa z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa,
25. Traktat z dnia 7 lutego 1992 r. o Unii Europejskiej – tekst skonsolidowany uwzględniający zmiany wprowadzone Traktatem z Lizbony,
26. ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali,
27. ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane,
28. ustawa z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów,
29. ustawa z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej,
30. ustawa z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym,
31. ustawa z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym,
32. ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami,
33. ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa,
34. ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe,
35. ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa,
36.  ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym,
37. ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych,
38. ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa,
39. ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych,
40. ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych,
41. ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych,
42. ustawa z dnia z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego,
43. ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych,
44. rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 września 2001 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów,
45. ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych,
46.  ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi,
47. ustawa z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym,
48.  Rozporządzenie Rady (WE) Nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu,
49. ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze,
50. ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,
51. ustawa z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego,
52. ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej,
53. ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości,
54. ustawa z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej,
55. ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów,
56. ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Wykaz nie różni się tak bardzo od wykazu z poprzedniego roku.

Aplikacja komornicza

Aplikacja komornicza należ do grupy aplikacji mało popularnych. Świadczy o tym liczba osób, które zgłosiły się na egzamin wstępny w 2010 r. (351 osób). W porównaniu do aplikacji radcowskiej (5560 osób) oraz adwokackiej (3044 osób) jest to bardzo mało. Pomimo tego aplikacja komornicza cieszy się dużą zdawalnością. na 341 osób egzamin zdało aż 268.

Aplikantem może zostać ten, kto:

• posiada obywatelstwo polskie;
• ma pełną zdolność do czynności prawnych;
• posiada nieposzlakowaną opinię;
• nie była karana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe;
• nie jest podejrzana o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe;
• ukończyła wyższe studia prawnicze l w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskała tytuł magistra prawa lub zagraniczne studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej Polskiej;
• jest zdolna ze względu na stan zdrowia do pełnienia obowiązków komornika;

• uzyskał pozytywną ocenę z egzaminu konkursowego na aplikację komorniczą,

Minister Sprawiedliwości wyznaczył termin egzaminu konkursowego na aplikację komorniczą na dzień 24 września 2011 r. (sobota) godz. 11.00.

Termin do złożenia zgłoszenia o przystąpieniu do egzaminu konkursowego na aplikację komorniczą upływa w dniu 5 sierpnia 2011 r. Opłata egzaminacyjna wynosi 693,00 zł.

W siedzibie właściwej komisji egzaminacyjnej, które mieszczą się w siedzibach rad izb komorniczych należy złożyć:

• dwa odpisy wypełnionych formularzy zgłoszenia o przystąpieniu do egzaminu konkursowego na aplikację komorniczą,
• odpis aktu urodzenia,
• życiorys,
• zaświadczenie o stanie zdrowia o zdolności do pełnienia obowiązków komornika sądowego,
• dokumenty potwierdzające ukończenie wyższych studiów prawniczych w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskanie tytułu magistra lub zagranicznych studiów prawniczych uznanych w Rzeczypospolitej Polskiej,
• zaświadczenie o niekaralności,
• potwierdzenie uiszczenia opłaty egzaminacyjnej,
• dwa zdjęcia.

Egzamin konkursowy polega na rozwiązaniu testu składającego się z zestawu 150 pytań, zawierających po 3 propozycje odpowiedzi, z których tylko jedna jest prawidłowa. Kandydat może wybrać tylko jedną odpowiedź. Za każdą prawidłową odpowiedź kandydat uzyskuje 1 punkt. Pozytywny wynik z egzaminu konkursowego otrzymuje kandydat, który uzyskał co najmniej 90 punktów.

Egzamin konkursowy ma na celu sprawdzenie wiedzy kandydata na aplikanta komorniczego z zakresu prawa konstytucyjnego, prawa cywilnego, postępowania cywilnego, prawa gospodarczego, prawa spółek handlowych, prawa pracy, prawa rodzinnego i opiekuńczego, prawa administracyjnego, postępowania administracyjnego, prawa finansowego, prawa europejskiego, prawa prywatnego międzynarodowego, ustroju sądów i samorządu komorniczego.

Wniosek o wpis na listę aplikantów komorniczych może zostać złożony w ciągu 2 lat od dnia ogłoszenia wyników egzaminu konkursowego. Do wniosku kandydat obowiązany jest załączyć zaświadczenie o niekaralności oraz oświadczenie, że przeciwko niemu nie jest prowadzone postępowanie karne o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe.

Przebieg aplikacji komorniczej c.d.

Aplikacja komornicza trwa 2 lata i ma na celu zapoznanie aplikanta komorniczego z całokształtem pracy komornika. Program aplikacji komorniczej obejmuje zajęcia seminaryjne oraz praktyki. Aplikant odbywa praktykę u komornika wskazanego przez radę izby komorniczej. Warunki odbywania praktyki przez aplikanta określa umowa o pracę zawarta z komornikiem.  Komornik, u którego aplikant odbywa praktykę, zapoznaje go z całokształtem czynności należących do zakresu obowiązków komornika i współdziała w tym zakresie z osobami prowadzącymi zajęcia seminaryjne. W szczególności aplikant przygotowuje projekty dokumentów sporządzanych w poszczególnych sprawach przez komornika sądowego.

Zajęcia seminaryjne dla aplikantów każdego roku rozpoczynają się w pierwszy poniedziałek po dniu 1 stycznia i trwają do 31 grudnia. Przerwa w zajęciach seminaryjnych trwa od 1 lipca do 30 września. Zajęcia seminaryjne dla aplikantów odbywają się co najmniej raz w tygodniu w wymiarze od sześciu do ośmiu godzin lekcyjnych. Program aplikacji komorniczej w części obejmującej zajęcia seminaryjne uwzględnia zagadnienia wchodzące w zakres obowiązków komornika, w szczególności:

  1)   przepisy prawa cywilnego materialnego i procesowego ze szczególnym uwzględnieniem postępowania egzekucyjnego;

  2)   wybrane elementy prawa gospodarczego i prawa spółek handlowych;

  3)   wybrane elementy prawa pracy i ubezpieczeń społecznych;

  4)   wybrane elementy prawa rodzinnego;

  5)   wybrane elementy prawa i postępowania administracyjnego z uwzględnieniem egzekucji administracyjnej;

  6)   wybrane zagadnienia z zakresu prawa finansowego, a w szczególności prawa bankowego i podatkowego;

  7)   wybrane elementy prawa europejskiego i prawa prywatnego międzynarodowego;

8)      przepisy ustrojowe dotyczące samorządu komorniczego, sądownictwa, organów kontroli państwowej i ochrony prawa z elementami prawa konstytucyjnego

Aplikacja komornicza jest odpłatna. Wynosi czterokrotność minimalnego wynagrodzenia rocznie.

Aplikacja kończy się egzaminem komorniczym polegającym na sprawdzeniu przygotowania aplikanta do samodzielnego i należytego wykonywania zawodu komornika. Egzamin składa się części pisemnej i ustnej.

Po ukończeniu aplikacji, aby zostać komornikiem konieczne jest jeszcze odbycie asesury komorniczej w wymiarze minimum 2 lat, stąd łączny czas odbywania aplikacji i asesury to co najmniej 4 lata.

Więcej informacji w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 o komornikach sądowych i egzekucji oraz w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 21 grudnia 2007 r. w sprawie organizacji i przebiegu aplikacji komorniczej.

Aplikacjia dyplomatyczno-konsularna

Aplikacja dyplomatyczno-konsularna w MSZ jest początkowym etapem kariery dyplomatycznej. Nabór na aplikację odbywa się w drodze otwartego konkursu. Osoby zakwalifikowane zostaną zatrudnione w MSZ na stanowisku podreferendarza.

Do konkursu na aplikację dyplomatyczno-konsularną może przystąpić osoba, która:

posiada obywatelstwo polskie, 

posiada tytuł magistra lub równorzędny,

posiada potwierdzoną znajomość dwóch języków obcych. Jednym z języków obcych potwierdzonych powinien być język angielski.

korzysta z pełni praw publicznych i nie była karana za przestępstwo popełnione umyślnie, 

wykazuje się odpowiednim stanem zdrowia psychicznego i fizycznego.

 Do wniosku o przyjęcie na aplikację dyplomatyczno- konsularną dołącza się:

• kopia dyplomu ukończenia studiów wyższych magisterskich
• kopie dokumentów potwierdzających znajomość języków obcych
• aktualne zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia
• zdjęcie
• kopia pierwszych trzech stron dowodu osobistego
• oświadczenie o wyrażeniu zgody na poddanie się postępowaniu sprawdzającemu zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 stycznia 1999 roku o ochronie informacji niejawnych

Konkurs na aplikację składa się z części pisemnej i ustnej oraz badania predyspozycji do służby zagranicznej. Część pisemna składa się z: testu wiedzy ogólnej, pracy pisemnej.

Test wiedzy ogólnej obejmuje zagadnienia dotyczące:

  1)   historii Polski i historii powszechnej,

  2)   aktualnej sytuacji politycznej, gospodarczej i społecznej w Polsce,

  3)   aktualnych problemów politycznych, gospodarczych i społecznych na świecie,

  4)   głównych kierunków polskiej polityki zagranicznej, w tym zagranicznej polityki gospodarczej,

  5)   wybranych zagadnień z prawa międzynarodowego i prawa konstytucyjnego.

Test wiedzy ogólnej składa się z 60 pytań. Za każdą prawidłową odpowiedź kandydat otrzymuje jeden punkt, za brak odpowiedzi lub odpowiedź nieprawidłową - zero punktów.

Praca pisemna polega na przygotowaniu, na podstawie materiałów udostępnionych kandydatowi, notatki lub innego opracowania, w języku polskim lub w języku obcym. Praca pisemna jest oceniania pod względem trafności proponowanych rozwiązań, zwięzłości i logiczności.

Część ustną konkursu na aplikację przeprowadza się w formie rozmowy komisji z kandydatem. Do części ustnej konkursu na aplikację są dopuszczeni kandydaci, którzy uzyskali co najmniej 60 % punktów z każdego z elementów części pisemnej konkursu na aplikację. Warunkiem złożenia z wynikiem pozytywnym części ustnej konkursu jest uzyskanie co najmniej 60 % punktów.

Oprócz części ustnej i pisemnej kandydat poddawany jest badaniu predyspozycji do służby zagranicznej, które odbywa się w formie testu psychologicznego. Zakres badań obejmuje w szczególności badanie odporności na stres, zdolności analitycznych, komunikatywności, umiejętności pracy w zespole, umiejętności pracy w zmieniających się warunkach.

Dyrektor generalny służby zagranicznej ustala maksymalną liczbę kandydatów, którzy mogą być przyjęci na aplikację. Może się zdarzyć taka sytuacja, iż pomimo pozytywnego zdania egzaminu nie dostaniemy się na aplikację. O kolejności miejsc decydują wyniki  przeprowadzonego. Konkursu. W tym roku pomimo tego, że konkurs pozytywnie zdało 50 osób, tylko 17 zostało przyjętych.

Aplikacjia dyplomatyczno-konsularna c.d.

Aplikacja ma pomóc w zdobyciu wiedzy i doświadczenia ułatwiających zdanie egzaminu dyplomatyczno-konsularnego. Ukończenie aplikacji nie jest równoznaczne z uzyskaniem stopnia dyplomatycznego. Zapewnia to jedynie pozytywnie zdany egzamin, do którego przystąpić mogą także osoby, które zostały zwolnione z odbycia aplikacji.

Aplikacja trwa 12 miesięcy i składa się z dwóch części:

•  Część teoretyczna aplikacji obejmuje szkolenie specjalistyczne, mające na celu przygotowanie aplikanta do wykonywania obowiązków członka personelu dyplomatyczno-konsularnego, w wymiarze co najmniej 260 godzin wykładów i konwersatoriów, oraz program służby przygotowawczej, w rozumieniu przepisów o służbie cywilnej.
• Część praktyczna aplikacji obejmuje odbycie przez aplikanta stażu zawodowego w wyznaczonych komórkach organizacyjnych urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zagranicznych oraz w placówce zagranicznej. Staż zawodowy w placówce zagranicznej trwa do 9 miesięcy.

Aplikacja dyplomatyczno-konsularna kończy się egzaminem dyplomatyczno-konsularnym.

Egzamin ma na celu sprawdzenie wiedzy teoretycznej i praktycznej w zakresie objętym programem aplikacji. Osobie, która po odbyciu aplikacji dyplomatyczno-konsularnej, zdała egzamin, nadawany jest najniższy stopień dyplomatyczny - attaché.

Egzamin składa się z części pisemnej i ustnej. Część pisemna egzaminu składa się z testu wyboru oraz zadania praktycznego. Test wyboru obejmuje 80 pytań. Za każdą prawidłową odpowiedź komisja przyznaje jeden punkt. Zadanie praktyczne polega na sporządzeniu w języku polskim lub w języku obcym, którego znajomość udokumentowała osoba przystępująca do egzaminu, projektu dokumentu lub notatki, w szczególności z zakresu praktyki i korespondencji dyplomatycznej. Za zadanie praktyczne komisja przyznaje do 20 punktów.  Do części ustnej egzaminu dopuszczane są osoby, które uzyskały co najmniej 60 punktów w części pisemnej egzaminu, w tym co najmniej 10 punktów z zadania praktycznego oraz 50 punktów z testu wyboru. Część ustną egzaminu przeprowadza się w formie rozmowy komisji z osobą przystępującą do egzaminu.

Aplikacja dyplomatyczno-konsularna to propozycja dla ambitnych, odważnych, i kreatywnych absolwentów wyższych uczelni, którzy chcą związać swoją przyszłość zawodową z pracą w służbie zagranicznej. Aplikacja to najlepszy sposób na rozpoczęcie kariery dyplomatycznej i zdobycie wiedzy niezbędnej do pracy w dyplomacji.

Aplikacja legislacyjna

Aplikacja legislacyjna skierowana jest do urzędników administracji państwowej, zainteresowanych procesem tworzenia prawa zarówno na szczeblu centralnym jak i lokalnym. Jej głównym celem jest podniesienie kwalifikacji zawodowych urzędnika oraz zapoznanie go z procesem tworzenia prawa.

Coroczny nabór na aplikację legislacyjną polega na przeprowadzeniu rozmowy z kandydatami zgłoszonymi przez urzędy. Kandydata na aplikację kieruje dyrektor generalny urzędu (kierownik urzędu), w którym kandydat jest zatrudniony

O przyjęcie na aplikację legislacyjną mogą ubiegać się osoby spełniające następujące warunki:
a) mają wykształcenie wyższe magisterskie prawnicze,
b) są członkami korpusu służby cywilnej, pracownikami urzędów państwowych, żołnierzami zawodowymi lub funkcjonariuszami służb,
c) mają co najmniej 2-letni staż pracy związanej z legislacją.

Dokumenty, które należy złożyć w celu ubiegania się o przyjęcie na aplikację:
a) podanie o przyjęcie na aplikację podpisane przez kierownika urzędu,
b) odpis dyplomu ukończenia studiów wyższych magisterskich studiów prawniczych,
c) informacja o przebiegu pracy zawodowej, potwierdzająca w szczególności spełnienie warunku,
d) informacja o odbytych aplikacjach lub ukończonych studiach podyplomowych.

W tym roku nabór na aplikację odbędzie się we wrześniu 2011 r.  Limit przyjęć na aplikację wynosi 35 osób. Termin przyjmowania zgłoszeń upływa 13 czerwca 2011r. Rozmowy kwalifikacyjne odbędą się w dniach 27, 29 i 30 czerwca 2011r.

Opłata za uczestnictwo aplikacji jest równa czternastokrotności minimalnego wynagrodzenia, przewidzianego w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę. Opłatę płaci podmiot kierujący pracowników do odbycia aplikacji.

Aplikacja obejmuje:

  1)   uczestnictwo w wykładach i konwersatoriach, które odbywają się w wyznaczonych terminach przez okres 10 miesięcy;

2)      uczestnictwo w zajęciach praktycznych, które odbywają się w wyznaczonych terminach przez okres 12 miesięcy. Łącznie aplikacja trwa rok.

Przedmiotem wykładów i konwersatoriów są, z uwzględnieniem odrębności dyscyplin prawniczych:

  1)   źródła prawa w Rzeczypospolitej Polskiej;

  2)   metodyka pracy legislacyjnej;

  3)   procedura prawodawcza;

  4)   wybrane problemy legislacyjne podstawowych dyscyplin prawa;

  5)   standardy tworzenia prawa w państwie prawnym;

  6)   prawo Unii Europejskiej i harmonizacja prawa polskiego z prawem Unii Europejskiej;

  7)   orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego i orzecznictwo sądowe;

  8)   język prawny i język prawniczy;

  9)   etyka zawodu legislatora.

 Zajęcia praktyczne polegają w szczególności na opracowywaniu:

  1)   projektów aktów prawnych;

  2)   projektów założeń projektów ustaw;

3)      stanowisk prawno-legislacyjnych do projektów aktów prawnych lub projektów założeń projektów ustaw.

Aplikacja legislacyjna tak jak każda kończy się egzaminem. Egzamin składa się z części pisemnej i części ustnej. Komisja egzaminacyjna ocenia łącznie wyniki części pisemnej i części ustnej egzaminu.

Aplikacja rzecznikowska

Rzecznik patentowy to zawodowy pełnomocnik występujący w sprawach patentów, znaków towarowych i wzorów. Obowiązki rzecznika patentowego to: opracowywanie i zgłaszanie projektu wynalazku, patentu, wzoru użytkowego do Urzędu Patentowego, dokonywane na zlecenie podmiotów państwowych i prywatnych.

Celem aplikacji rzecznikowskiej, zwanej dalej "aplikacją", jest przygotowanie aplikanta do samodzielnego i należytego wykonywania zawodu rzecznika patentowego.

Aplikacja trwa trzy lata i przystąpić do niej mogą absolwenci studiów prawniczych lub technicznych. i kończy się egzaminem kwalifikacyjnymAplikacja odbywa się pod kierunkiem patrona, którym może być wyłącznie rzecznik patentowy. Wpis na listę aplikantów następuje po przeprowadzeniu egzaminu konkursowego, którego termin wyznacza Krajowa Rada Rzeczników Patentowych.

Egzamin konkursowy składa się z części pisemnej i ustnej. Za przeprowadzenie egzaminu konkursowego pobierana jest od kandydatów opłata.

Celem egzaminu konkursowego jest sprawdzenie wiedzy kandydatów z zakresu:

  1)   zadań rzecznika patentowego i zasad wykonywania tego zawodu,

  2)   podstaw prawa własności przemysłowej,

  3)   elementów wiedzy technicznej,

  4)   elementów prawa konstytucyjnego,

  5)   stopnia znajomości jednego języka obcego, według wyboru kandydata, angielskiego, francuskiego lub niemieckiego

Prezes Rady Ministrów, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Rzeczników Patentowych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty rocznej za aplikację przy czym wysokość opłaty rocznej nie może być wyższa niż trzykrotność przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w poprzednim roku kalendarzowym ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Jest to nowe rozwiązanie korzystne dla kandydatów, gdyż do tej pory to samorząd rzeczników patentowych decydowało wysokości opłaty.

Szkolenie aplikantów obejmuje:

  1)   wykłady i ćwiczenia,

  2)   wykonywanie prac i zadań praktycznych zleconych przez patrona,

  3)   praktykę w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, zwanym dalej "Urzędem Patentowym".

Wykłady i ćwiczenia powinny obejmować co najmniej 500 godzin zajęć wykładowych. W ramach wykładów i ćwiczeń aplikanci zdobywają podstawy wiedzy potrzebnej rzecznikowi patentowemu, w szczególności z zakresu podstaw prawnych ochrony własności przemysłowej, umów międzynarodowych, techniki sporządzania zgłoszeń, postępowania przed Urzędem Patentowym, wybranych elementów kodeksu postępowania cywilnego i administracyjnego, obrotu prawami własności przemysłowej oraz organizacji i zasad wykonywania zawodu rzecznika patentowego.

Oprócz tego aplikanci odbywają praktykę w Urzędzie patentowym RP w wymiarze nie mniejszym niż 50 godzin. Po upływie osiemnastu miesięcy od rozpoczęcia aplikacji rzecznik patentowy kierujący aplikacją (patron) może upoważnić swojego aplikanta do zastępowania go we wszystkich czynnościach.

Aplikacja rzeczniowska kończy się egzaminem kwalifikacyjnym. Składa się on zarówno z części pisemnej jak i ustnej. Egzamin ma na celu sprawdzenie ogólnej wiedzy kandydata na temat własności przemysłowej oraz pracy rzecznika patentowego. Warunkiem przeprowadzenia konkursu jest zgłoszenie się minimum 25 kandydatów.

Aplikacja sejmowa

Aplikacja sejmowa otwiera młodym absolwentom studiów wyższych możliwość zatrudnienia w Kancelarii Sejmu. Aplikacja rozpoczyna się 1. X. 2011 roku i trwa 12 miesięcy.

Podstawą przyjęcia na aplikację sejmową jest spełnianie przez kandydatów następujących warunków: - obywatelstwo polskie, - wykształcenie wyższe  (prawo, administracja, nauki polityczne, historia), - bardzo dobra znajomość języka angielskiego, na niektóre stanowiska również bardzo dobra znajomość drugiego języka (francuski, niemiecki),- pogłębione zainteresowanie jednym z następujących obszarów (prawo konstytucyjne i proces legislacyjny, zagadnienia związane z Unią Europejską),- uzyskanie pozytywnych wyników w procedurze kwalifikacyjnej.

Liczba stanowisk pracy możliwych do zaproponowania przyszłym aplikantom jest ograniczona. Reguluje ją ogólny plan zatrudnienia dla Kancelarii Sejmu i jego wykonanie.

Procedurę rekrutacyjną podzielić można na kilka etapów:

1. Pierwszy z nich to etap oceny dokumentów pod względem formalnym. Do kolejnego etapu zostają zakwalifikowane jedynie osoby spełniające wszystkie wymagania wyszczególnione w ogłoszeniu.

2. Drugi etap to egzamin pisemny organizowany w Kancelarii Sejmu, składający się z testu z wiedzy merytorycznej, eseju oraz sprawdzianu z języka angielskiego. Jego celem jest:

a) sprawdzenie ogólnej wiedzy kandydata na temat ustroju państwa, Sejmu, procedury ustawodawczej, zagadnień związanych z Unią Europejską czy aktualnych wydarzeń politycznych (test),
b) weryfikacja znajomości języka obcego (test gramatyczny i rozmowa z lektorem),
c) sprawdzenie umiejętności wypowiadania się na piśmie (wypowiedz pisemna na zadany temat).

3. Trzeci etap to rozmowy kwalifikacyjne z kandydatami, którzy otrzymali najwięcej punktów ze sprawdzianów. Rozmowa ma na celu wyłonienie kandydatów na konkretne stanowisko.

Najtrudniejszy w całej procedurze rekrutacyjnej jest test merytoryczny, w trakcie którego trzeba się wykazać solidną wiedzą z zakresu znajomości procesu legislacyjnego, funkcjonowania i działalności Sejmu, bieżących wydarzeń społeczno-politycznych, zagadnień związanych z integracją europejską.

Aplikacja sejmowa składa się z dwóch części: teoretycznej i praktycznej. Część teoretyczna obejmuje wykłady i seminaria prowadzone przez wykładowców uniwersyteckich, gwarantujących wysoki poziom nauczania. Część praktyczna to codzienna praca w wybranej komórce kancelarii, pod kierownictwem opiekuna.

Po odbyciu aplikacji i zdaniu egzaminu końcowego aplikanci automatycznie zostają przyjęci na stałe do pracy w Kancelarii Sejmu.